Wczesne lata i początki kariery Gene’a Hackmana
Eugene Allen Hackman przyszedł na świat 30 stycznia 1930 roku w San Bernardino w Kalifornii. Wywodził się z robotniczej rodziny, a jego dzieciństwo nie należało do najłatwiejszych. W wieku 15 lat został wyrzucony ze szkoły, a następnie wstąpił do United States Marine Corps, gdzie służył jako disc jockey i prezenter radiowy. To właśnie w wojsku odkrył swoje zamiłowanie do pracy przed mikrofonem, co później wpłynęło na jego decyzję o podjęciu studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Illinois.
Jednak prawdziwą pasją Hackmana okazało się aktorstwo. Po krótkim epizodzie na Broadwayu, w 1961 roku zadebiutował na ekranie w filmie Mad Dog Coll. Jego pierwsze role były niewielkie, ale już w 1967 roku zwrócił na siebie uwagę kreacją Bucka Barrowa w głośnym filmie Bonnie i Clyde. Ta rola przyniosła mu pierwszą nominację do Oscara i zapoczątkowała jego błyskotliwą karierę.
Przełomowa rola w Francuskim łączniku
Prawdziwy przełom w karierze Gene’a Hackmana nastąpił w 1971 roku, kiedy wcielił się w postać detektywa Jimmy’ego „Popeye’a” Doyle’a w filmie Francuski łącznik. Jego surowy, ale jednocześnie pełen determinacji bohater stał się ikoną kina kryminalnego. Rola ta przyniosła mu pierwszą statuetkę Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy. Hackman nie tylko stworzył niezapomnianą kreację, ale także pomógł zdefiniować nowy typ bohatera kina lat 70. – twardego, ale i skomplikowanego psychologicznie.
W kolejnych latach aktor nie zwolnił tempa, grając w takich filmach jak Straż na wróble (1973) czy Zasada domina (1977). Jego wszechstronność sprawiła, że równie dobrze radził sobie w dramatach, westernach, jak i filmach akcji.
Mistrz drugoplanowych ról i drugi Oscar
Choć Hackman często pojawiał się w głównych rolach, to właśnie jego występy drugoplanowe przyniosły mu największe uznanie krytyków. W 1992 roku zdobył drugiego Oscara za rolę szeryfa „Małego” Billa Daggetta w westernie Clinta Eastwooda Bez przebaczenia. Jego postać – brutalnego, ale i tragicznego w swojej pewności siebie praworządnego stróża – jest uważana za jedną z najważniejszych w historii kina.
W latach 90. i na początku XXI wieku Hackman kontynuował swoją artystyczną podróż, grając w takich produkcjach jak Równonoc (1999) czy Witamy w Mooseport (2004), który okazał się jego ostatnim filmem. W 2004 roku postanowił przejść na emeryturę, poświęcając się pisarstwu.
Gene Hackman jako pisarz i życie prywatne
Po zakończeniu kariery aktorskiej Hackman skupił się na pisaniu powieści. We współpracy z archeologiem Danielem Lenihanem wydał trzy książki: Wake of the Perdido Star (1999), Justice for None (2004) oraz Escape from Andersonville (2008). Jego twórczość literacka, choć mniej znana niż filmowa, spotkała się z ciepłym przyjęciem krytyków.
W życiu prywatnym Gene Hackman był dwukrotnie żonaty. Jego pierwsze małżeństwo z Faye Maltese zakończyło się rozwodem w 1986 roku, natomiast drugi związek – z Betsy Arakawą – trwał od 1991 roku aż do jego śmierci. Miał troje dzieci: syna Christophera oraz córki Elizabeth Jean i Leslie Anne.
Śmierć Gene’a Hackmana i jego dziedzictwo
18 lutego 2025 roku Gene Hackman zmarł w swoim domu w Santa Fe w wieku 95 lat. Jego żona, Betsy Arakawa, również nie żyła – według koronera przyczyną jej śmierci był hantawirusowy zespół płucny. U aktora stwierdzono zaawansowaną chorobę Alzheimera, która mogła przyczynić się do jego pogarszającego się stanu zdrowia.
Gene Hackman pozostaje jednym z najwybitniejszych aktorów w historii Hollywood. Jego kariera, trwająca ponad pięć dekad, obejmuje dziesiątki niezapomnianych ról, od twardych detektywów po skomplikowanych moralnie antagonistów. Zdobycie dwóch Oscarów, czterech Złotych Globów oraz nagród BAFTA potwierdza jego niekwestionowany talent. Mimo że zniknął z ekranów, jego filmy wciąż inspirują nowe pokolenia widzów i aktorów.
Najlepsze filmy z Gene’em Hackmanem
W bogatym dorobku aktorskim Hackmana znajdziemy wiele wybitnych produkcji. Oprócz wspomnianych już Francuskiego łącznika i Bez przebaczenia, warto wymienić takie tytuły jak Rozmowa (1974), Niespotykane męstwo (1983), Royal Tenenbaum (2001), gdzie wcielił się w ekscentrycznego ojca rodziny, czy Missisipi w ogniu (1988), za który otrzymał kolejną nominację do Oscara. Każda z tych ról pokazuje, jak wszechstronnym i charyzmatycznym aktorem był Hackman.
Gene Hackman a współczesne kino
Wpływ Hackmana na współczesne kino jest niezaprzeczalny. Aktorzy tacy jak Ed Harris czy Christopher Walken przyznają, że czerpali inspirację z jego oszczędnego, ale pełnego ekspresji stylu gry. W przeciwieństwie do innych gwiazd swojej epoki, takich jak Al Pacino czy Robert De Niro, Hackman nigdy nie uległ pokusie grania wyłącznie monumentalnych ról. Zamiast tego wybierał postacie, które choć często drugoplanowe, miały ogromny wpływ na narrację filmu.
Dziś, gdy Hollywood coraz rzadziej produkuje filmy oparte na złożonych charakterach, twórczość Gene’a Hackmana pozostaje wzorem aktorskiego rzemiosła. Jego dziedzictwo to nie tylko nagrody i nominacje, ale przede wszystkim niezapomniane kreacje, które na zawsze zapisały się w historii kina.
